بازهم روح الامین دارد غزل می آورد            صنعـت ایهـام و تشـبیه و بدل می آورد

تا شود ابیات شعر من کمی دلچسب تر            واژه واژه بر لبـم جـام عـسـل می آورد

شعر شیرین مرا شور عجیبی داده اسـت            واژۀ نـابی که در چندین محل می آورد

چیست آن واژه که همراه ادایش جبرئیل            جـمـلۀ «حیّ علی خیرالعمل» می آورد

در میان شعرهای شــاعران اهـل بیت            دائماً این بیت را ضرب المثل می آورد:

یوسف مصری کجا و یوسف زهرا کجا؟!

جـلـوۀ قـطره کجا و جـلـوۀ دریا کجا؟!

کوچه های شهر را امشب چراغانی کنید            عـرش را و فرش را آئیـنه بندانی کنید

آمده نور دل انگـیزی به سمـت سـامرا            باید امشب کوچه ها را خوب نورانی کنید

طبق رسم فصل حج، مثل تمام حاجیان            جان ما را پیش پای یـار، قـربانی کنید

دیدن روی سلیمان کار آسانی که نیست            باید اوّل خوب از این مُلک، دربانی کنید

هر که باشد  نوکـر تو زود آقا می شود

خود به خود با یک نگاه تو مسیحا میشود  

یوسف زهرا تویی حُسن ختام اهل بیت            نام تو زیـبـاست ای خـتم قـیام اهل بیت

السّــلام ای حُــجّــةَ الله ای امـامَ منتظَر            لحظه لحظه میرسد بر تو سلام اهل بیت

از پیمبر تا امام عسگری، در عصر خود            نقل کردند این که هستی التیام اهل بیت

میرسد آن روز که با ذوالفقار مرتضی            می رسی تا که بگیری  انتقـام اهل بیت

مرتضی، زهرا، حسن، خون خدا، پیغمبری

می بری با جلوه ات  دل از امام عسگری

نیمه شعبان که میگردد عیان، صاحب زمان            میکند گل بر لب پیر وجوان، صاحب زمان

اشـهَـد انّ که هــسـتی تو امـام آخـریـن            می وزد از هرمناره این اذان، صاحب زمان

تشنه هـستم تـشنۀ یک جرعۀ دیـدار تو            وعده گاه ما شبی در جمکران، صاحب زمان

میرسی یک روز ای خورشید پشـت ابرها            می کنی پیدا مزار بی نشان، صاحب زمان

با ظهورت میشود خوشحال زهرا مادرت

پیش مرگت میشود آن لحظه آقا نوکرت

العجل آقا! بیا چشم انتظاری ها بس است            درفراقت اشکها و بی قراری ها بس است

اشکهای ما که یک لحظه به درد تو نخورد            ناله ها و ضجّه ها و گریه زاری ها بس است

تا به کی جمعه به جمعه ذکر ندبه سر دهیم            ندبه وخون دل و شب زنده داری ها بس است

معصیت،پاکی دوران جوانی را گرفت            ما جوانها را کمک کن، شرمساری ها بس است

باید آقا درد غربت را فقط  فریاد کـرد            گوشه گیری های ما و راز داری ها بس است

با ظهور خود بیا و مادرت را شاد کن

قلـب ویـران مرا با مـقــدمت آبــاد کن